1. |
||||
2. |
||||
“Měsíčku Na Nebi Hlubokém”
Mĕsíčku na nebi hlubokém,
Svĕtlo tvé daleko vidi,
Po svĕtĕ bloudíš širokém,
Díváš se příbytky lidí,
Mĕsíčku postůj chvíli,
Řekni mi, kde je můj milý?
Řekni mu, stříbrný mĕsíčku,
Mé že jej objímá rámě,
Aby si alespoň chviličku,
Vzpomenul ve snĕní na mne,
Zasvět’ mu do daleka, zasvět' mu,
Řekni mu, řekni, kdo tu naň čeká,
O mněli duše lidská sní,
At’ se tou vzpomínkou vzbudíl,
Mĕsíčku, nezhasni, nezhasni,
Mĕsíčku, nezhasni, nezhasni
|
||||
3. |
||||
“Casta Diva”
Casta Diva, che inargenti
queste sacre antiche piante,
a noi volgi il bel sembiante
senza nube e senza vel...
Tempra, o Diva,
tempra tu de’ cori ardenti
tempra ancora lo zelo audace,
spargi in terra quella pace
che regnar tu fai nel ciel...
|
||||
4. |
||||
“Solvejgs Sang”
Kanske vil der gå både Vinter og Vår,
og næste Sommer med, og det hele År; —
men engang vil du komme, det véd jeg visst;
og jeg skal nok vente, for det lovte jeg sidst.
Gud styrke dig, hvor du i Verden går!
Gud glæde dig, hvis du for hans Fodskammel står!
Her skal jeg vente til du kommer igen;
og venter du histoppe, vi træffes der, min Ven!
|
||||
5. |
||||
“Stolzes Herz”
Zu fühlen um zu spüren
Meine Sinne
Meine Seele
Mein Gewissen
Und mein Herz
Am Abgrund meines Lebens
Am Ende meiner selbst
Gebrechlich tief im Innern
Und schwach nach aussen hin
Ist es schlecht?
Und was ist gut?
Ist es krank?
Und was heisst leben?
Nein! Es ist nur ehrlich - menschlich
Und verflucht – Es ist doch nur die Wahrheit
Im Auge der Gemeinheit
Der Allgemeinheit
Schlicht verwerflich - transparent
Doch ist es tiefer, stärker und viel mehr
So ist der Mensch
Nur auf der Suche
Nach der Stärke
Nach der Lüge - blindem Wahn
Und der Oberflächlichkeit
Mit blutverschmierten Händen
Mit einer Träne im Gesicht
Einem Lächeln auf dem Lippen
Und der Hoffnung tief im Blick
Aufzustehen auch aus dem Dreck
Tief beschmutzt und stolz im Herz
Dem Leben neu erwacht
Und erwacht ganz neu im Leben
Sind meine Hände blind und stumm?
Sind meine Augen alt und schwach?
Ist mein Herz dem Blut erlegen?
Und bei allem doch nur ehrlich
Bin ich Mensch?
Und bin ich Schmerz?
Bin ich die Träne - Und der Kuss zugleich?
|
||||
6. |
||||
“Im Schatten der Sonne”
Manches Mal kann ich es kaum glauben
Dass Gott alle Menschen lieb hat
Alles Leid, das wir uns antun
Dass wir als Lebende das Leben missachten
Kein Mensch, egal ob schwarz ob weiß
Ob Mann ob Frau, ob arm ob reich, ob krank ob fremd
Kein Mensch ist mehr wert, kein Mensch ist schlechter
Kein Mensch darf unter einem anderen Mensch leiden
Hier stehe ich zwischen Gut und Böse
Der Mensch in seiner reinsten Form
Hier stehe ich am Scheideweg und
Kann mich nicht entscheiden
Will ich geben oder nehmen
Will ich lachen oder schreien
Will ich Leben oder Blut
Hier steht der Mensch, des Menschen Feind
Doch ist der Mensch des Menschen bester Freund
Wir sind einzigartig
Wir können lieben, lügen, träumen, hassen, hoffen
Und doch stehen wir nur im Schatten der Sonne
Und nehmen uns mehr, ungleichmäßig, einzigartig
Ist der Mensch vollkommen, unvollkommen, unbelehrbar, unverwüstlicher und ganz und selbstlos eigentlich hinterm Licht
|
||||
7. |
||||
“Silent Cries”
I’ve run out of tears
and this void has not even weakened
with their hands folded
and their knees down
have never gone up against it
have they never never spoken out
Words have left me
but I have not finished my speech
Now there’s just silence everywhere
and everything that comes with it
Where is our human mercy?
Where dwells our light?
My hands I see
they’re all but clean
No man can see their own
No one sees
Their hands they don’t see
No man can see their own
No one sees
They won’t stop!
Fear, you that deep hammer your claws
and rotten our dimming virtue
Fear, You that wildly make us run
and see not what our feet step on
Fear, that fiercely make us freeze
and move not to fulfill our deeds
Running over breaking hearts
Weary and hopeless
We see we are all alone.
My hands I see
they’re all but clean
No man can see their own
No one sees
Their own blooded hands
No man can see their own
No one sees
their blooded hands
they won’t stop!
I’ve run out of tears
and this void has not even weakened
Blood rivers around us
carrying a million silent cries
Words have left me
but I have not finished my speech
Now there’s just silence everywhere
and everything that come with it
Let me sing for them
Let me sing for me!
Million silent cries
Let me sing for them!
|
||||
8. |
Epilogue: “Remember me”
04:56
|
Melitza Torres Buenos Aires, Argentina
Dramatic Coloratura Soprano + Opera Singer + Gothic Artist + Singer, Composer and scene director in Melitza Torres Gothic Art & Metal
Streaming and Download help
If you like Melitza Torres, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp